อยู่ดีๆก้อรู้สึกอยากจะเขียนอะรัยถึงผู้ชายคนนี้ขึ้นมา คงเพราะช่วงนี้บิวตี้ดราม่ากันเยอะ
เลยอยากดราม่าบ้าง แต่มันก้อไม่ได้เกี่ยวกะเรื่องที่เค้าดราม่ากันเลยแหะ - -"
ก้อแค่คิดย้อนกลับไปถึงเดือนมิถุนาปี2009ที่เราได้คุยกันจริงจังเป็นครั้งแรก
ตั้งแต่วันนั้นมา เพราะอะไรรู้มั้ยที่ทำให้เปลี่ยนมาชอบกีกวังอย่างเต็มตัว
เป็นเพราะวันนั้นทำให้เปลี่ยนไป ยังจำเหตุการณ์ได้จนถึงทุกวันนี้
เพราะกีกวังเป็นคนน่ารักแบบนี้ คิดไม่ผิดจริงๆที่เป็นกวังแฟนมาได้กว่า2ปีเต็มแล้ว
ตั้งแต่สมัยเอเจ เดินไปเดินมาในซอยจนถึงที่พัก ตามกันมาตั้งแต่ยังเป็นศิลปินเดี่ยว
จนได้เดบิวต์อีกครั้ง กลายเป็นไอดอลอันดับต้นๆ ถึงแม้ว่าอะรัยๆมันจะเปลี่ยนไปมาก
รวมถึงนิสัย การวางตัวของผู้ชายคนนี้จะเปลี่ยนไป แต่สำหรับตอนนี้เวลานี้
สิ่งที่อยากจะบอกมากที่สุดคือ ภูมิใจมาก ถึงแม้นิสัยจะเปลี่ยน แต่มันทำให้กีกวังโตขึ้น
มีความสามารถมากขึ้น และดูดีขึ้น จนตอนนี้พูดได้คำเดียวว่าภูมิใจและคิดไม่ผิดที่เลือก
ผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ชื่อ อีกีกวัง
ตั้งแต่วันแรกกีกวังก้อดีกับเราเสมอมา ถึงแม้ว่าอาจจะมีบางครั้งที่ผู้ชายคนนี้ทำเราเสียน้ำตา
ท้อแท้ อยากจะตัดใจเลิกไปหาคนใหม่ซะ แต่สุดท้ายแล้ว ก้อทำได้แค่คิดว่าถึงแม้มันเป็นงี้แล้วเลิกได้มั้ย
ไม่ได้จิงๆ ถึงแม้จะอยากเลิกแค่ไหน มันเลิกไม่ได้จริงๆ
เราลำบากมามากกับผู้ชายคนนี้ ทั้งอดนอน อดข้าว ตื่นเช้า นอนดึก
ทนแดด ทนหนาว ทนร้อน ทุกสิ่งผ่านมาหมดแล้ว เพื่ออะรัย เพราะอะรัย
ขอแค่ได้เจอ ขอแค่ให้เค้าได้เห็นว่าเรามาหา ก้อแค่นั้น ได้เจอเพียงไม่นานแต่ก้อยอมทุกอย่าง
เพื่อแลกกับเวลาสั้นๆ แต่แม้มันจะสั้นแต่มันก้อเป็นเวลาที่มีความสุขมากๆ
บางครั้งผู้ชายคนนี้ก้อเคยทำให้เรารู้สึกว่าเค้าเกลียดขี้หน้าเรา จนอยากจะไปถามว่า
ชั้นทำอะรัยผิดงั้นเหรอ ทำมัยจะต้องหลบหน้า เมินหนีกันขนาดนี้ด้วย จุดนั้นน้ำตาแทบจะร่วง
เพราะช่วงนั้นมันทำให้คิดแบบนั้นจริงๆ เกือบจะน้ำตาร่วงกันต่อหน้าด้วยความอัดอั้น
เพื่อนต่างบอกให้เปลี่ยน ให้เลิกซะ เป็นแบบนี้มันเกินไปนะ แต่สุดท้ายก้อยังเลิกไม่ได้
มีบางคนเคยบอกว่ากีกวังเป็นคนที่ยิ้มง่าย แต่ยิ้มนั้นเป็นยิ้มที่without heart
ซึ่งจะว่าจริงมั้ย ก้อคงจริงบางส่วน แต่มันก้อไม่เสมอไปหรอกนะ เราว่าเรารู้สึกได้
ผู้ชายคนนี้ทำอะรัยตามอารมณ์ ถ้าอารมณ์ดีทุกอย่างก้อจะดีไปหมด
ถ้าอารมณ์ไม่ค่อยดีหรือเหนื่อย จะออกทางหน้าและเสียงมาก่อน ทุกอย่างจะอึมครึมมาก
เราก้อเจอมาทั้งอารมณ์ดีสุดๆไปจนถึงเหนื่อยสุดๆมาแล้ว
แต่ผู้ชายคนนี้มีดีตรงที่ว่าไม่ว่าจะเหนื่อยขนาดไหน ถ้าแฟนๆถามอะรัยก้อไม่เคยเหวี่ยง
ถึงแม้ว่าจะตอบใช่ไม่ใช่สั้นๆก้อยังตอบ ไม่เคยเหวี่ยงแฟนเลยสักครั้ง
นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นช่วงที่อยู่ที่เกาหลี มันมีบ้างที่ต้องร้องไห้เสียใจ
แต่นึกไปนึกมาเรื่องที่มีความสุขมันมีเยอะกว่า :)) อยากจะขอบคุนผู้ชายคนนี้
ที่ทำให้เวลาที่อยู่เกาหลีเป็นช่วงเวลาที่มีค่าและมีความสุขมากๆจนถึงวันสุดท้าย
ขอบคุนสำหรับคำตอบทุกครั้งที่คุยด้วย
ขอบคุนสำหรับการไม่เคยเหวี่ยงสักครั้งแม้จะเหนื่อยแค่ไหน
ขอบคุนสำหรับความใส่ใจและสนใจกันเสมอ
ขอบคุนสำหรับการบ๊ายบายให้ทุกครั้งก่อนจะจากกัน
ขอบคุนสำหรับรอยยิ้มที่จริงใจที่สุดวันนั้น
ขอบคุนสำหรับความห่วงใยในทุกๆครั้งที่เจอกัน
ขอบคุนสำหรับความประทับในวันสุดท้าย
ขอบคุนสำหรับรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นเพราะจดหมาย
สุดท้าย ขอบคุนที่จำหน้าและชื่อเราได้เสมอ
ขอบคุนสำหรับทุกอย่าง อีกีกวัง ขอบคุนนะ
50กว่าครั้งที่เราได้เจอกันในช่วง8เดือน ส่วนมากมีแต่ความทรงจำดีๆทั้งนั้น
จนวันสุดท้าย เราสัญญากันแล้วนะว่าจะไม่ลืมกัน และจะคิดถึงกัน
ห้ามลืมสัญญานะ เกี่ยวก้อยสัญญาแล้วด้วย
หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกเร็วๆนี้
รักผู้ชายคนนี้มากและจะไม่เปลี่ยนอีกแล้ว
รักอีกีกวัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น