Distance is not a big problem, right? ^^

"ระยะทาง"... มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่หรอก จริงๆนะ ^^

ต้นเดือนเมษา ตั้งแต่กลับมาจากเกาหลี ช่วงแรกๆดราม่ามาก

วันๆคิดแต่ว่า ตอนนี้เราคงรอน้องอยู่ที่นั่น เราคงทำนั่นอยู่ที่นี่ คิดอยู่แค่นี้ละก้อนั่งเหี่ยวทั้งวัน

สิ่งที่ระบายความคิดถึงไปสู่กีกวังได้ก้อคงจะมีเพียงแค่ "ทวิตเตอร์"

ที่ทุกนาทีๆมีคนทวิตหากีกวังเป็นสิบๆคน แล้วกว่ามันจะมาอ่านทวิต(อ่านรึป่าววะ)

ทวิตเราก้อคงร่นไปอยู่คนที่ร้อยได้แล้วมั้ง หรือชั้นจะต้องทวิตทุกนาที T^T

แต่พอเวลาผ่านไป น้องคัมแบ๊กก้อเลยมีเรื่องตื่นเต้น มีเรื่องให้รอคอยอยู่ทุกวัน

รอคอยเพลงปล่อย รอคอยเอ็มวี รอคอยคัมแบ๊กสเตจ เลยคลายความเหี่ยวไปได้บ้าง - -"

และเมื่อเวลาผ่านไป เริ่มปรับตัวได้ ทุกอย่างเริ่มดีขึ้น เริ่มใช้ชีวิตต่อไปได้

แต่ก้อยังคิดถึงกีกวังอยู่ทุกวัน ตื่นเช้ามาทวิตหากีกวัง กลางวันทวิตหากีกวัง ก่อนนอนทวิตหากีกวัง

วันๆทวิตหากีกวังบ่อยกว่ากินข้าวซะอีก ก้อมันมีทางเดียวที่ความคิดถึง(อาจจะ)ไปถึงกีกวังน่ะสิ

นั่งดูไลฟ์ ดูรายการที่น้องมันไปออกก้อช่วยได้เยอะ แต่ดูจบปุ๊บ! ก้ออยากเจอขึ้นมาอีก -"-

แต่ก้อชินซะและ ไม่เจอก้อไม่เป็นรัย อยู่เมืองไทยนี่แหละดีที่สุด ไม่เหนื่อย

ตอนอยู่เกาหลีนี่เหนื่อยสายตัวแทบขาดอยู่ทุกวัน แม้จะได้เจอน้อง แต่มันเหนื่อยอ่ะ

เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งจัยจิงๆ อยู่ไกลๆกัน ไม่ต้องเจ็บด้วย อยู่นี่น้องมันทำรัยเราไม่ค่อยได้

(จิงเหรอ?? วันก่อนแกยังร้องไห้เพราะไม่อยากเผชิญความจริงที่มันทำแกเสียจัยอยู่เลย T^T)

อย่างน้อยก้อยิ้มมากกว่าร้องไห้ละวะ ตั้งแต่กลับมาเพิ่งเสียจัยไปครั้งสองครั้งเอง ฮ่าๆๆ

"กีกวัง...จำได้ป่ะว่าเราสัญญาว่าจะไม่ลืมกัน และจะคิดถึงกัน"

เพื่อนเกาหลีที่แสนดีได้มีโอกาสไปบอกกีกวังแทนเราเกี่ยวกับ700วันของเรากับกีกวัง

และฝากบอกว่าให้เจอกันที่เมืองไทย เพื่อนบอกตอนนั้นงงๆ ในหัวเลยนึกออกแค่นั้น

ผลที่ได้ลับมา แม้มันจะเล็กน้อยมาก แต่มันก้อทำให้เรายิ้มทั้งวัน

เพื่อนบอกว่า...พอกีกวังได้ยิน ก้อยิ้ม และตอบว่าเน่ เน่ ^________^

แค่คิดว่าน้องยิ้มเพราะเรื่องเราก้อดีจัยไปทั้งวัน อ่านข้อความเพื่อนทีรัยก้อเอาแต่นั่งยิ้ม

ขอบคุนนะกีกวัง ถึงแม้คำตอบที่ได้มาจะมีแค่เน่ๆ แต่สิ่งที่อยากจะขอบคุนมากกว่าคือ'รอยยิ้ม'

"ระยะทาง"...มันไม่ใช่ปัญหาเลยจริงๆ ^^

อยู่ไกลกันขนาดนี้ กีกวังยังคงทำให้เรามีความสุขได้เสมอ (ตอนนี้ก้อนั่งยิ้มอยู่ ฮ่าๆ)

ครั้งนึง มีโอกาสได้ฝากเพื่อนเอาจดหมายไปให้กีกวัง และจ่าหน้าจดหมายเหมือนที่เคยเขียนทุกครั้ง

"지수♥기광" เป็นวิธีที่เราจ่าหน้าจดหมายทุกครั้ง ครั้งนี้ก้อเช่นกัน สั่งเพื่อนให้เขียนให้

และเมื่อเพื่อนได้เจอกีกวัง เพื่อนก้อได้เอาไปให้และบอกกีกวังว่า ของเพื่อนคนไทย

หลังจากนั้น น้องก้อมองจดหมาย และรอยยิ้มก้อปรากฏให้(เพื่อนเรา)ได้เห็น

ไม่รู้หรอกนะว่า'ยิ้ม'นั่นมันหมายความว่าอะรัย แต่เข้าข้างตัวเองไว้ก่อนว่า น้องจำเราได้เสมอ ^//////^

ขอบคุนนะ ขอบคุนอีกแล้ว ขอบคุนมากี่รอบแล้วนะ ฮ่าๆๆๆๆ

และเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ เพื่อนผู้แสนดีอีกคน ได้ไปบอกกีกวังแทนเราอีกแล้วว่า...

"กีกวัง! จีซูบอกว่าคิดถึง" คำตอบที่ได้กลับมาทำเรายิ้มไม่หุบไปหลายวันอ่ะทีนี้

น้องตอบกลับมาว่า "저두요!" แปลเป็นอังกฤษได้ว่า "Me too!" >//////////<

ตอนที่เห็นข้อความเของพื่อนน้ำตาจะร่วงอ่ะ ซึ้งใจจิงๆกะเด็กคนนี้ ㅠㅠ

อยากจะติดปีกบินไปหาซะเด๋วนั้น ถ้าที่บ้านไม่ว่านี่ไปหาแล้วจิงๆอ่ะ ㅠㅠㅠㅠ

ก้อทำได้แค่ทวิตหา(อีกละ -"-) "เราก้อคิดถึงนายมากเหมือนกันนะ♥"

เห้อออออ...จริงๆเราก้อไม่อาจรู้ได้ว่าน้องมันหมายความอย่างที่พูดจริงๆรึป่าว

รู้แค่ว่าขอบคุณ ขอบคุณที่ทำให้เรามีความสุขนะกีกวัง ^________^

ยังคงยืนยันว่า"ระยะทาง" แม้ว่าจะไกลแค่ไหน มันก้อไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราจริงๆ

เด๋วอีกไม่นาน ระยะทางระหว่างเรามันก้อจะใกล้กันเรื่อยๆ

จนในที่สุดเด๋วเราก้อจะได้มาอยู่ประเทศเดียวกันอีก ดีจังเนอะ^^

หวังว่าเราเจอกันครั้งนี้ กีกวังจะยังคงยิ้มให้เราเหมือนเดิมนะ เราจะรอนายอยู่ที่นี่แหละ ^______^

รักนายจัง...อีกีกวัง♥

จบ!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

PS....เรียนคุณผู้อ่านและติดตามทุกท่าน

หลังจากนี้ไป เจ้าของบล็อคอาจจะขายของน้อยลงแล้วนะคะ

เพราะตัวกลับมาอยู่ไทยแล้ว คงซื้อขายของลำบากเลยต้องขายน้อยลง

ต่อจากนี้ อาจจะกลายเป็นบล็อคธรรมดาและขายของในบางครั้งเท่านั้น

Just you and me... Our long story

อยู่ดีๆก้อรู้สึกอยากจะเขียนอะรัยถึงผู้ชายคนนี้ขึ้นมา คงเพราะช่วงนี้บิวตี้ดราม่ากันเยอะ

เลยอยากดราม่าบ้าง แต่มันก้อไม่ได้เกี่ยวกะเรื่องที่เค้าดราม่ากันเลยแหะ - -"

ก้อแค่คิดย้อนกลับไปถึงเดือนมิถุนาปี2009ที่เราได้คุยกันจริงจังเป็นครั้งแรก

ตั้งแต่วันนั้นมา เพราะอะไรรู้มั้ยที่ทำให้เปลี่ยนมาชอบกีกวังอย่างเต็มตัว

เป็นเพราะวันนั้นทำให้เปลี่ยนไป ยังจำเหตุการณ์ได้จนถึงทุกวันนี้ 

เพราะกีกวังเป็นคนน่ารักแบบนี้ คิดไม่ผิดจริงๆที่เป็นกวังแฟนมาได้กว่า2ปีเต็มแล้ว

ตั้งแต่สมัยเอเจ เดินไปเดินมาในซอยจนถึงที่พัก ตามกันมาตั้งแต่ยังเป็นศิลปินเดี่ยว

จนได้เดบิวต์อีกครั้ง กลายเป็นไอดอลอันดับต้นๆ ถึงแม้ว่าอะรัยๆมันจะเปลี่ยนไปมาก

รวมถึงนิสัย การวางตัวของผู้ชายคนนี้จะเปลี่ยนไป แต่สำหรับตอนนี้เวลานี้

สิ่งที่อยากจะบอกมากที่สุดคือ ภูมิใจมาก ถึงแม้นิสัยจะเปลี่ยน แต่มันทำให้กีกวังโตขึ้น

มีความสามารถมากขึ้น และดูดีขึ้น จนตอนนี้พูดได้คำเดียวว่าภูมิใจและคิดไม่ผิดที่เลือก

ผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ชื่อ อีกีกวัง 

ตั้งแต่วันแรกกีกวังก้อดีกับเราเสมอมา ถึงแม้ว่าอาจจะมีบางครั้งที่ผู้ชายคนนี้ทำเราเสียน้ำตา

ท้อแท้ อยากจะตัดใจเลิกไปหาคนใหม่ซะ แต่สุดท้ายแล้ว ก้อทำได้แค่คิดว่าถึงแม้มันเป็นงี้แล้วเลิกได้มั้ย

ไม่ได้จิงๆ ถึงแม้จะอยากเลิกแค่ไหน มันเลิกไม่ได้จริงๆ 

เราลำบากมามากกับผู้ชายคนนี้ ทั้งอดนอน อดข้าว ตื่นเช้า นอนดึก

ทนแดด ทนหนาว ทนร้อน ทุกสิ่งผ่านมาหมดแล้ว เพื่ออะรัย เพราะอะรัย

ขอแค่ได้เจอ ขอแค่ให้เค้าได้เห็นว่าเรามาหา ก้อแค่นั้น ได้เจอเพียงไม่นานแต่ก้อยอมทุกอย่าง

เพื่อแลกกับเวลาสั้นๆ แต่แม้มันจะสั้นแต่มันก้อเป็นเวลาที่มีความสุขมากๆ

บางครั้งผู้ชายคนนี้ก้อเคยทำให้เรารู้สึกว่าเค้าเกลียดขี้หน้าเรา จนอยากจะไปถามว่า

ชั้นทำอะรัยผิดงั้นเหรอ ทำมัยจะต้องหลบหน้า เมินหนีกันขนาดนี้ด้วย จุดนั้นน้ำตาแทบจะร่วง

เพราะช่วงนั้นมันทำให้คิดแบบนั้นจริงๆ เกือบจะน้ำตาร่วงกันต่อหน้าด้วยความอัดอั้น

เพื่อนต่างบอกให้เปลี่ยน ให้เลิกซะ เป็นแบบนี้มันเกินไปนะ แต่สุดท้ายก้อยังเลิกไม่ได้

มีบางคนเคยบอกว่ากีกวังเป็นคนที่ยิ้มง่าย แต่ยิ้มนั้นเป็นยิ้มที่without heart

ซึ่งจะว่าจริงมั้ย ก้อคงจริงบางส่วน แต่มันก้อไม่เสมอไปหรอกนะ เราว่าเรารู้สึกได้

ผู้ชายคนนี้ทำอะรัยตามอารมณ์ ถ้าอารมณ์ดีทุกอย่างก้อจะดีไปหมด 

ถ้าอารมณ์ไม่ค่อยดีหรือเหนื่อย จะออกทางหน้าและเสียงมาก่อน ทุกอย่างจะอึมครึมมาก

เราก้อเจอมาทั้งอารมณ์ดีสุดๆไปจนถึงเหนื่อยสุดๆมาแล้ว 

แต่ผู้ชายคนนี้มีดีตรงที่ว่าไม่ว่าจะเหนื่อยขนาดไหน ถ้าแฟนๆถามอะรัยก้อไม่เคยเหวี่ยง

ถึงแม้ว่าจะตอบใช่ไม่ใช่สั้นๆก้อยังตอบ ไม่เคยเหวี่ยงแฟนเลยสักครั้ง

นึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นช่วงที่อยู่ที่เกาหลี มันมีบ้างที่ต้องร้องไห้เสียใจ

แต่นึกไปนึกมาเรื่องที่มีความสุขมันมีเยอะกว่า :)) อยากจะขอบคุนผู้ชายคนนี้

ที่ทำให้เวลาที่อยู่เกาหลีเป็นช่วงเวลาที่มีค่าและมีความสุขมากๆจนถึงวันสุดท้าย

ขอบคุนสำหรับคำตอบทุกครั้งที่คุยด้วย

ขอบคุนสำหรับการไม่เคยเหวี่ยงสักครั้งแม้จะเหนื่อยแค่ไหน

ขอบคุนสำหรับความใส่ใจและสนใจกันเสมอ

ขอบคุนสำหรับการบ๊ายบายให้ทุกครั้งก่อนจะจากกัน

ขอบคุนสำหรับรอยยิ้มที่จริงใจที่สุดวันนั้น

ขอบคุนสำหรับความห่วงใยในทุกๆครั้งที่เจอกัน

ขอบคุนสำหรับความประทับในวันสุดท้าย

ขอบคุนสำหรับรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นเพราะจดหมาย

สุดท้าย ขอบคุนที่จำหน้าและชื่อเราได้เสมอ

ขอบคุนสำหรับทุกอย่าง อีกีกวัง ขอบคุนนะ

50กว่าครั้งที่เราได้เจอกันในช่วง8เดือน ส่วนมากมีแต่ความทรงจำดีๆทั้งนั้น

จนวันสุดท้าย เราสัญญากันแล้วนะว่าจะไม่ลืมกัน และจะคิดถึงกัน

ห้ามลืมสัญญานะ เกี่ยวก้อยสัญญาแล้วด้วย 

หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกเร็วๆนี้

รักผู้ชายคนนี้มากและจะไม่เปลี่ยนอีกแล้ว

รักอีกีกวัง