Finally They're here.....
ในที่สุดน้องๆมันก้อมาเมืองไทยจนได้ รอมานานมากละล่ะ
แต่พอถึงเวลาวันที่น้องมาจิงๆ มันรู้สึกว่าไม่พร้อมอย่างแรง
ทั้งงานต่างๆ โปรเจ็กต่างๆ ไหนจะเรื่องสัมพาดงานอีก ยุ่งเหลือเกินวันที่น้องมา
แต่โชคดีที่ว่ากีกวังมาวันที่8 เลยมีเวลาเตรียมตัวอีกนิดหน่อย
วันที่7 น้องมากันหมดยกเว้นกีกวัง วันนั้นไม่ได้ไปรับเพราะมีสัมพาดงาน
เลยมาเจอส้มที่โรงแรมเลย ขึ้นๆลงๆเดินไปทั่ว แต่สุดท้าย ไม่เจอสักแอะ ฮ่าๆๆ
แต่เอาเถอะ ไม่เครียด เพราะเมนยังไม่มาสักหน่อย แต่ก้ออยากเจอคนอื่นด้วยนะ
ดงอุนนนนน อิซอบบบบบบ อิลีดดดดดดด อยากเจอง่ะ T^T
วันที่8 D-Day#1 วันตายของชั้นวันแรก วันนี้ก้อยังคงมีสัมพาดงานตอนเช้า
ชีวิตรันทดจิงๆ สัมพาดงานแบบไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ เพราะจัยลอยไปอยู่บนเครื่องบิน
ฮ่าๆๆๆๆๆ โชคดีนะที่เค้าให้สัมพาดเช้าได้ ไม่งั้นตายสถานเดียวค่าาาา
พอสัมพาดเสดดันกลับไปเปลี่ยนชุด เอาของไปเก็บที่สยามก่อน เสียเวลามาก
แล้วก้อไปสนามบิน ไปถึงสักยังไม่บ่ายโมงเลย เที่ยงห้าสิบได้
แต่เห็นบอร์ดปุ๊บ ช็อคปั๊บ!!!!! ไฟท์น้องลงตั้งแต่12.49 กุช็อคคคคค!!!!
จิงๆมันต้องแลนด์ตอน13.28 ไม่ใช่เหรอกีกวังงงงง T^T นูน่าเกือบมาไม่ทันนู๋แหนะ
เครื่องดันลงก่อนตั้งครึ่งชั่วโมง แล้วก้อรีบเลยค่า รีบติดต่อรีบวิ่ง
พอมารอ คิดว่าไม่ทันซะแล้วอ่ะ เพราะมันบ่ายโมงนิดๆแล้ว แล้วแฟนก้อไม่มีเลยด้วย
แล้วสักพักเห็นอะรัยแว่บๆมาเป็นกลุ่มๆ ดำๆก้อน
พระเจ้า!!!!! ชัดเลย จุนโฮ!!!! (ทำไมกุต้องเห็นจุนโฮก่อน ฮ่าๆๆๆๆ)
น้องยังไม่ไป สวรรค์ทรงโปรดมากค่าาาาา มาแบบเฉียดฉิวมากกกกก
พอน้องเดินออกมา ก้อจะให้ของน้อง แต่สังเกตุดูแล้ว น้องใส่หูฟัง เดินก้มๆ
เรียกยังไงก้อไม่ได้ยิน กุเรียกทีรัย จุนโฮหันมาทุกที -"-
ก้อเลยโค้งให้อปป้าไปรอบนึง อปป้าก้อโค้งให้นะ ขอบคุนที่จำกันได้ค่ะ :))
เสดละพี่การ์ดก้อพูดว่าเค้าไม่ให้รับของจิงๆ แต่ก้อพูดดีๆนะ
พี่การ์ดอีกคนก้อเดินมาหยิบของไปจากมือ แต่ไม่ยอมเอาไปให้
เค้าเลยบอกงั้นเก็บไว้ก่อนละกัน ชั้นก้อเอามาถือไว้ ก้อเดินตามไปข้างๆ
จนเมื่อทั้งก้อนที่มีศิลปิน 1 เมเนเจอร์ 1 การ์ด 2 การ์ดสนามบิน 2 ทีมงาน 2
ขนมาเยอะทำไมคะ แต่ข่าวว่าแฟนก้อมีอยู่แค่ไม่กี่คน หรือเรียกไม่มีก้อไม่รู้
โอเคๆ เข้าจัยว่าข้างนอกคงวุ่นวายเลยต้องขนมาเยอะแยะ
พอเค้าหยุดคุยกันเรื่องรถที่จะมารับ ก้อเลยใช้โอกาสนั้นเสนอหน้าไปให้น้องเห็น
น้องก้อเลยบะบายให้ เอาน่ะ น้องคงจะเหนื่อย แค่นี้ก้อดีแล้วมั้ง
ไม่รู้ว่ามันมองอะรัยอยู่ ก้อมันใส่แว่่นดำใส่หูฟังแบบนี้ กุเซ็งเลยยยย
และแล้วในที่สุด กีกวังก้อถอดหูฟังข้างนึงออกมาฟังด้วย
นี่แหละ!! โอกาสของชั้นได้มาถึงแล้ว ก้อกระดึ๊บๆๆๆไปอยู่ข้างหลังกีกวัง
และก้อเรียกน้อง น้องก้อหันมาค่ะ น้องบะบายให้แล้วก้อเลยบอกน้องว่า
"กีกวัง รับของไปหน่อยได้มั้ย" แล้วน้องก้อมารับของแล้วก้อบอกว่า "โคมาวอโย"
ดีจัยที่น้องเลิกใช้คำว่า"คัมซาฮัมนิดา"กับชั้นแล้ว ฮี่ๆ ^^
หลังจากนั้นน้องก้อใส่หูฟังอีก แล้วก้อได้แต่เดินตามไปข้างหลังละ
ห่างมากๆ จนไม่รู้ว่าน้องขึ้นรถคันไหนไปอ่ะ ฮ่าาาาา
พอรู้ก้อมายืนตรงประตู คุยกะการ์ด กะพนักงานสนามบินซะงั้น
พอจุนโฮเปิดประตูก้อเห็นกีกวัง ชั้นก้อบะบายน้อง แต่เหมือนน้องเห็นช้าไปไม่ทันบะบาย
แล้วประตูก้อปิด ชั้นก้อบะบายผ่านกระจกดำที่เห็นลางๆมาก
แต่เหมือนน้องก้อจะบะบายกลับมานะ ขอบคุนนะกีกวังที่ยังบะบายให้เหมือนเดิม...
จบจากสนามบินก้อต้องเข้าโรงแรม ไปจัดการตัวเองแล้วก้อมางานแถลงข่าว
ช็อคเมื่อรู้ว่าได้ที่วีไอพี -"- ขอบคุนกุ้งกะพี่มุกมากค่ะ
พอได้เข้าไปนั่ง พอน้องมา พระเจ้าาาา เด็กๆคะ ไม่ได้เจอกันมานานมาก
ก้อนั่งบะบายให้น้องๆ เป็นงานแถลงข่าวที่เปรมมาก ฮ่าาาาา
#1 บะบายไปมา บะบายไปให้ซึงก่อน ชีเค้าเห็นนะคะ จ้องด้วยดิ แต่ชีเค้าไร้ซึ่งรีแอคชั่น
หน้ายังคงเหมือเดิม เรียบเฉยมาก แต่รู้เลยว่าชีจ้องอย่างแน่นอน
#2 บะบายให้ดงอุน น้องเห็นค่ะ จากหน้าเฉยๆ น้องบะบายให้และยิ้มแบบพิมพ์จัยม๊ากกกก ><"
นี่ไม่ได้เข้าข้างตัวนะจิงๆ พี่มุกกะกุ้งยังรู้สึกได้ ฮ่าาาาาา ขอบคุนนะดงอุน
#3 บะบายกันต่อไป บะบายให้อิลีด แล้วอิลีดก้อเห็นค่ะ อิลีดจากหน้านิ่งๆ
ฮีเค้าก้อฉีกยิ้มให้1วินาทีถ้วน ฮ่าาาาาาา เห็นละตลกอ่ะ แต่เห็นอย่างแน่นอน
#4 บะบายอย่างไม่หยุดยั้ง บะบายให้ซอบ ตอนแรกซอบบะบายให้ส้มก่อน
แล้วซอบก้อมาบะบายให้ชั้น อันนี้ก้อแน่นอน ชัวร์มากว่าบะบายให้ชัวร์
แต่ประเด็นที่เซ็งสุดนี่คืออะรัยรู้มะ มีตากล้องเกาหลีแม่งเดินมาถ่ายอยู่แถวข้างชั้น
ยืนบังฝั่งอิจุนฮยองกะกีกวังหมดเลยค่า สรุปสุดท้าย ได้ไปสี่คน อิเมนตัวเองอ่ะไม่ได้
กุเซ็งตรงนี้แหละะะะ เมนแท้ๆ แต่ดันไม่เห็นชั้น เซ็งงงงงงงงงงงง
พองานเลิกปุ๊บก้อประชุมโปรเจ็ก ประชุมเสดกลับโรงแรม
อยู่โรงแรมก้อไม่ได้ช่วยอะรัย เหอะๆ และแล้วก้อไม่ได้เห็นหน้ามันอีก
จนถึงคอน แต่เพราะยุ่งมากด้วยแหละ หลายเรื่องที่ต้องทำต้องคิด
แล้วก้ออยู่ข้างบนจนหลับจนตื่นขึ้นมาอีกทีก้อวันงานมีทละ เหอะๆๆๆ
วันงานมีทยุ่งมากกกกกก ต้องไปสำเพ็ง ต้องเอารถไปจอดข้างนอก
ต้องเก็บของทุกสิ่ง อิส้มกลับบ้านอีกด้วย พอเสดหมด ไปงานมีท รถติดมากอีกไปเลทมากกก
ไปถึง ปัญหาตามมาอีกเป็นพรวนนนน โดนไล่ที่บ้าง กระดาษโปรเจ็กไม่พอบ้าง
ไหนจะต้องเอาบัตรให้เพื่อนต่างชาติอีก แจกแท่งไฟอีก ขายแท่งไฟอีก
โอ้ยยยย หลายสิ่งมาก วิ่งไปวิ่งมา เหนื่อยสุดๆอ่ะวันนั้น
จนสุดท้าย งานจะเริ่มละ ยังต้องนั่งมอไซค์ออกไปร้านซีล็อค
ปริ๊นกระดาษโปรเจ็ก ซีล็อคสีมาแจกอีก พลาดงานมีทไปเกือบครึ่งชั่วโมงอ่ะ
นี่ถ้าไม่ได้กำไรจากขายแท่งไฟตายอย่างแน่นอน ดีนะที่คิดจะขาย
เข้ามาในฮอลล์ก้อร้องไปละสองเพลง เซ็งชิบ แล้วก้อเดินไปแจกกระดาษ
แล้วก้อได้กลับมานั่งดูดีๆสักที น้องน่ารักมากอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
โปรเจ็กวันนี้ที่ต้องชูกระดาษในเพลงช้า พอเพลงฝนตกขึ้น ทุกคนช่วยกันชู
ตอนนั้นชั้นกะส้มจะร้องไห้อยู่แล้ว มันสวยมากอ่ะ ปลื้มจัยสุดๆ
แล้วมองไปข้างหลัง เห็นแต่ไฟสีขาวทั้งฮอลล์ มันสวยมากกกกกกก
ทุกคนโบกแท่งไฟและกระดาษไปพร้อมๆกัน มันสวยงามมากจิงๆค่ะ
ขากลับ ไม่ได้เห็นหน้าน้องสักวิ กอดคอร้องไห้กะส้มพี่ทราย
แต่ไม่เป็นไร เราได้มาเยอะละกะน้องรอบนี้ น้องดังแล้ว แฟนคลับอย่างเราก้อต้องทำจัย
แต่ในทุกๆเรื่องเราจะมีวิธีของเราที่ทำให้ได้อะรัยจากน้องเสมอ เลยไม่อยากร้องไห้แล้ว
พอคิดว่าตั้งแต่วันที่น้องมา เราได้อะรัยจากน้องมาเยอะ น้ำตาเลยไม่ไหล
จะว่าเสียดายและเสียจัยมั้ย ขอตอบว่ามากกกกกกก แต่ก้อช่างเถอะ
แค่นี้ก้อดีแล้ว แล้วยิ่งโปรเจ็กที่ปวดหัวกันมานานมากผ่านไปอย่างสวยงาม
นึกถึงเรื่องนี้แล้วก้อจะยิ้มออกได้เอง ขอบคุนสต๊าฟ ขอบคุนน้องแอดมินทุกคน
ที่สำคัญขอบคุนไทยบิวตี้ ที่ให้ความร่วมมือในงานครั้งนี้ ทำให้โปรเจ็กสำเร็จ
และสุดท้ายขอบคุน ยูนดูจุน จางฮยอนซึง ยงจุนฮยอง ยังโยซอบ ซนดงอุน
สุดท้าย ขอบคุนอีกีกวัง ที่ครั้งนี้เจอก้อเหมือนไม่ได้เจอ แต่ก้อยังขอบคุนที่น้องรับของและบะบายให้
หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะ กีกวัง...รักนายเสมอ
